Heil und Kostenplan w Polsce
Pacjenci w Niemczech rozliczają się ze swoimi kasami chorych na podstawie formularza tzw. Heil- und Kostenplan. Na język polski słowa te można przetłumaczyć jako plan leczenia i kosztów. Niemieckie ubezpieczenie zdrowotne jest akceptowane także w Polsce. Oznacza to, że obywatele Niemiec mogą mieć opłacane usługi poza granicami własnego kraju pod warunkiem przestrzegania odpowiednich formalnych procedur. Polskie gabinety stomatologiczne przyciągają wielu pacjentów z zagranicy. Obcokrajowcy zachwyceni wysokim standardem i mniejszymi kosztami leczenia wracają chętnie i pozostają nadal pod opieką polskiego dentysty.
Spis treści
Heil– und Kostenplan – co to takiego?
Niemieckie państwowe kasy refundują leczenie protetyczne według ściśle określonych zasad. Heil– und Kostenplan to formularz, który umożliwia zawarcie wielu informacji na temat pacjenta stomatologicznego. Dentysta opisuje w nim stan uzębienia oraz zakres planowanego leczenia protetycznego. We wzorze druku zawarte są pola odpowiadające poszczególnym zębom, w które stomatolog wpisuje symbole określone w legendzie. Należy wypełnić pola wskazujące jaki jest obecny stan uzębienia tzw. Befund. W kolejnej rubryce wpisuje się tzw. Regelversorgung, a rubryka TP to oznaczenie wybranej terapii protetycznej. Przy uzupełnianiu formularza trzeba uwzględnić wielkość liter. W zależności od warunków w jamie ustnej przyznawane jest przez kasę w ramach Regelversorgung konkretne uzupełnienie protetyczne w postaci korony, mostu lub protezy. Każde uzupełnienie posiada narzuconą przez kasę wymierną wartość tzw. Festzuschuss. Krankenkasse w ramach Regelverorgung zapłaci tylko za podstawowe uzupełnienia protetyczne, natomiast nie zapłaci za leczenie ponadstandartowe. W obrębie Regelversorgung zostały uwzględnione jako standartowe następujące prace protetyczne: korony pełnometalowe, w szczęce górnej od piątki do piątki i w szczęce dolnej od czwórki do czwórki licowane od strony wargowej ceramiką, metalowe mosty zacementowane na stałe o licowaniu j.w., gdzie utracone zostały maksymalnie trzy sąsiadujące ze sobą zęby, wyjmowane protezy szkieletowe z metalowymi klamrami zewnętrznymi, całkowite protezy akrylowe, tymczasowe uzupełnienia prowizoryczne. Utrata więcej niż czterech zębów skutkuje przyznaniem protezy wyjmowanej. Państwowe kasy nie zapłacą za implanty. Heil– und Kostenplan umożliwia ponadto zawarcie innych informacji na temat pacjenta: jego imię i nazwisko, adres zamieszkania, datę urodzenia, numer kasy i numer ubezpieczenia. Kosztorys musi uwzględniać planowane koszty z wydzieleniem honorarium lekarza i kosztów laboratoryjnych. Heil– und Kostenplan jest stosowany od wielu lat i nie ulega zmianie.
